Descrición

“Deixemos que os movementos sexan eles mesmos:
formas como cicatrices doutras transformacións.”

É leste un libro nómade, composto de escritura e imaxes decantadas en tempos de espera e de tránsito; entre teatros, antes ou despois de bailar. materia resonante discorre a través dunha topología vibrante das rugosidades e tensións da carne, ofrecendo a parte reversible da súa memoria. Unha poética feita de tecidos, pulsións, sombra, carbón, fume, tinta, auga, óso… e todas esas materias que os corpos coñecen: presenzas e ausencias simultáneas que lembran un outro cotián posible. Bailar é asumir ese equilibrio cambiante. Unha idea radical contada con xestos, o animal que sae ao paso.

Javier Martín baila. Combina a creación coreográfica e performativa coa escritura, a investigación e o desenvolvemento de conferencias e laboratorios. A súa práctica artística xira ao redor das artes do movemento desde un enfoque epistemológico e crítico, involucrándose no desenvolvemento dunha somateca, o arquivo corporal de formulacións cinéticas diversos. Elabora texturas de movemento, materia vibrante, como dinámica para intervir e facer conscientes os procesos de subxectivación, interesado en destilar como se acumula a inercia nos nosos corpos. Sostén que a danza, como tecnoloxía da conciencia, é unha forma de elaborar o animal que somos.

www.javiermartin.gal

materia resonante reúne unha selección de textos e imaxes de Javier Martín, procedentes dunha amplísima colección que durante máis de dez anos acompañou a súa investigación e a súa práctica artística. Unha selección de materiais que, do mesmo xeito que a súa danza, propoñen un achegamento híbrido e radicalmente aberto, entre poético e ensaístico, ao misterio que é o corpo e o movemento.

[ Ler as primeiras páxinas ]